Krakowski Oddział PTHP w okresie swojej świetności kojarzony był z wybitnymi luminarzami polskiej nauki, takimi jak Profesorowie:
Julian Aleksandrowicz Andrzej Szyszko-Bohusz.
Przełom XX i XXI wieku zaznaczył się spadkiem aktywności Towarzystwa w Krakowie. Jedynie nieliczni jego przedstawiciele w okresie prezesury Profesora Andrzeja Bałandynowicza, którego zastąpił Zenon Ukleja czynnie uczestniczyli w organizowanych na terenie innych oddziałów regionalnych konferencjach.
Z uwagi na brak aktywności Małopolskiego Oddziału z inicjatywy aktualnego Przewodniczącego PTHP oraz kilku krakowskich „aktywistów” postanowiono 2 grudnia 2011 roku zwołać zebranie reaktywujące. Odbyło się ono przy ul. Krupniczej w Krakowie w lokalu Okręgowej Izby Lekarskiej. Zebranie wyłoniło Prezesa i Zarząd Krakowskiego Oddziału:
- dr n. med. Marin Kopciuch – prezes, neurochirurg (tel. 697696310, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. );
- dr n. hum.Małgorzta Leśniak – v-ce prezes ds. naukowych, socjolog, nauczyciel akademicki, (tel. 602216837, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. );
- mgr Zygmunt Lizak – v-ce prezes ds. organizacyjnych, pedagog, (tel. 601473881, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. );
- mgr Agnieszka Malczewski – Błaszczyk – sekretarz, pedagog, doktorantka nauk humanistycznych, (tel.660507778, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. );
- mgr Andrzej Kapnik – skarbnik, pedagog, (tel. 6698882505, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. );
- dr n. hum. Maciej Szaszkiewicz – członek zarządu, psycholog, (tel. 609796678, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. ).
Wybrane władze postanowiły m.in. o zorganizowaniu konferencji w Krakowie.
W dniu 14 grudnia 2012 roku w godz. 10 – 14 w auli Krakowskiej Akademi im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego odbyła się Konferencja „WIĘZIENIE A WYKLUCZENIE SPOŁECZNE – DOŚWIADCZENIA POLSKIE I NIEMIECKIE”.
Konferencja zorganizowana została przy udziale:
- Wydziału Psychologii i Nauk Humanistycznych KA,
- Ośrodka Badań nad Wielokuklturowością, Mniejszościami i Wykluczeniem KA,
- Fundacji FECWIS (Europejsckie Centrum Wspierania Inicjatyw Społecznych),
- Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej.
Konferencję otworzyła, witając wszystkich zebranych (w liczbie ok. 250 osób)
doc. dr – Małgorzata Leśniak, dziekan Wydziału Psychologii i Nauk Humanistycznych Krakowskiej Akademii im. A. F. Modrzewskiego, która wspólnie z płk mgr Zygmuntem Lizakiem, byłym dyrektorem okręgowym Służby Więziennej w Krakowie prowadziła spotkanie wraz z dyskusją.
Po wstępie dotyczącym problematyki wykluczenia społecznego w formie wykładu
i prezentacji multimedialnej Gerd Ruhl oraz Manfred Sawitzki z zakładu karnego w Lingen
z Dolnej Saksonii – przedstawili jak funkcjonuje niemieckie więzienie, które realizuje państwowe, prospołeczne zadania w oparciu o systemową współpracę ze wszystkimi aktywnymi lokalnie instytuacjami. Koledzy z Niemiec wyraźnie akcentowali, że więzienie
w swojej istocie okresowo wykluczające, powinno zrobić wszystko aby definitywnie nie wykluczać. Jest to możliwe przy współpracy z otwartym społeczeństwem. Taki sposób działania od wielu lat jest stałą praktyką współdziałania więziennictwa z lokalną społecznością.
Następnie kpt. mgr Tomasz Wacławek – rzecznik prasowy krakowskiego Inspektoratu SW w podobnej formule przedstawił funkcjonowanie zakładów karnych i aresztów śledczych województwa małopolskiego i świętokrzyskiego (teren działanie OISW w Krakowie). Również rodzime działania oparte są o liczne przykłady współpracy zk i aś z instytucjami rządowymi, samorządowymi, organizacjami społecznymi, fundacjami, kościołami, związakmi wyznaniowymi – szeroko reprezentującymi lokalną społeczność. Krakowskie więziennictwo od 20 lat prowadzi wymianę doświadczeń z więziennictwem niemieckim, stąd zbieżność
w podejściu do problematyki będącej głównym tematem konferencji.
Oba wystąpienia spotkały się z żywym zainteresowaniem uczestników.
Konferencji towarzyszyła wystawa fotogramów Krzysztofa Jędrzejewskiego i Jurka Koniecznego pt. „Dojrzyj w nas człowieka”. Głos zabrał jeden z autorów wystawy Jurek Konieczny, który prowadzi Dom Łazarza w ramach Fundacji „Betlejem”. W tym domu pomoc znajdują osoby bezdomne, opuszczające zakłady karne, wymagające opieki i wsparcia. W swoim wystąpieniu szczególny akcent położył na fakt nie tyle pomocy materialnej, która jest istotna lecz na prozaiczną potrzebę zwykłej ludzkiej serdecznej wrażliwości.
Sławomir Sikora – reprezentujący FECWIS i jednocześnie pierwowzór jednego
z bohaterów filmu „Dług”, były skazany, który został po 10 latach ułaskawiony – przedstawił trudności readaptacji społecznej na przykładzie własnych doświadczeń życiowych. Podkreślił, że jako były skazany ciągle spłaca swój dług wobec społeczeństwa m.in. angażując się
w pomoc osobom takiej pomocy wymagającym.
Sławek Sikora w ramach Fundacji Europejskie Centrum Wspierania Inicjatyw Społecznych (FECWIS) podjął się misji zainteresowania problematyką wykluczenia, stygmatyzacji, przełamywania sterotypów. Prezentując wystawę mówił o godnym, podmiotowym traktowaniu ludzi – bezdomnych, opuszczonych, opuszczających więzienia,
o edukacji, profilaktyce, o trudnych problemach społecznych, ludzi kiedyś odrzucających normy społeczne ale też przez społeczeństwo zaniedbywanych, odrzucanych, defaworyzowanych, pozostawianych bez stosownej opieki, pomocy i wsparcia. Towarzysząc Sławkowi w tych spotkaniach zwracałem uwagę na trudy „r e s ą s i a d y z a c j i” (re –ponownie, znowu). Bo ludzie trafiający do więzień, wszyscy z nich kiedyś wychodzą, wracają do swoich społeczności, ciągle nie przestając być naszymi braćmi, siostrami, ojcami, matkami – lepiej lub gorzej pełniąc swoje role w rodzinach, w domach, w pracy, aby znowu być naszymi, bliższymi lub dalszym - sąsiadami. Pomóc im, jak? - wystarczy zrozumieć, że nie ma takiego prawa, nie ma takiej zbrodni i kary, która skazuje ich na całkowite wykluczenie społeczne. Istnieje kara czasowej izolacji ze wszystkimi jej negatywnymi konsekwencjami lecz także powinna istnieć nadzieja, że wina odkupiona może spotkać się z jej odpuszczeniem. Na to właściwe znaczenie penitencji usiłowaliśmy uwrażliwiać środowisko przyszłych adeptów pedagogiki resocjalizacyjnej, psychologii, socjologii.
Dr n. med. Marian Kopciuch, szef krakowskiego oddziału PTHP, podsumowując, podziękował organizatorom, prelegentom, uczestnikom za ciekawe wystąpienia i rzeczową dyskusję. Zwrócił jednocześnie uwagę na zdrowotne konsekwencje uprawiania zawodu „pomagaczy społecznych”, którzy bez należytego wsparcia i zrozumienie dla ich pracy
i służby dla drugiego człowieka, ulegają stresom i w efekcie wypaleniu zawodowenu.
Z problemem wykluczenia społecznego, bezdomnością, uzależnieniami - nie radzą sobie nawet najbogatsze kraje świata. Nie wszystkim uda się pomóc, to wiemy. Nie pomogą zimowe spisy bezdomych, nie pomogą miejsca w noclegowniach, chociażby najlepsze systemowe rozwiązania oparte o polietiologiczne diagnozy - kiedy braknie wrażliwej, przyjaznej, otwartej dłoni, otwartego serca – to trudno się z bliźnim zabliźnić
Takim przesłaniem zakończono konferencję, jednocześnie zapowiadając zorganizowanie kolejnej. Planowany temat „Atmosfera pracy i jej wpływ na zamachy samobójcze”, termin - 25 października 2013 roku.
Przygotował (-) Zygmunt Lizak